Rury kanalizacyjne - jakie wybrać?

Rury z PCV

Obecnie najczęściej stosowanym materiałem do budowy sieci kanalizacji wewnętrznej w domach jednorodzinnych jest tworzywo sztuczne. Wszystkie rodzaje połączeń wykonuje się z tworzyw sztucznych, takich jak polipropylen (PP), żywica poliestrowa wzmacniana włóknem szklanym (GRE) oraz różne odmiany polichlorku winylu (PVC). Rury z żywicy GRE cechują się odpornością na wysoką temperaturę płynących ścieków oraz chemikaliów. Natomiast polipropylen jest odporny na wysoką temperaturę, większość związków chemicznych używanych w gospodarstwie domowym oraz ścieranie. Rury z PP łączy się zazwyczaj za pomocą kielichów z uszczelkami lub przez zgrzewanie kielichowe. Jednak nie mogą być zgrzewane doczołowo i nie powinno się z nich wykonywać fragmentów instalacji kanalizacyjnej układanych poza budynkiem. Dodatkowo, poza rurami i kształtkami kanalizacyjnymi, z PP można także wykonać syfony.

Szeroka oferta rur pcv dostępna jest na https://www.bricoman.pl/artykuly-hydrauliczne/kanalizacja-wewnetrzna/rury-i-ksztalki-fi-50

Rury z HDPE

Polietylen, wykorzystywany do produkcji elementów instalacji kanalizacyjnej, charakteryzuje się wysoką gęstością (HDPE). Poza odpornością na różnorodne substancje chemiczne, ścieranie oraz uszkodzenia mechaniczne, cechuje się dobrą tolerancją zarówno na niską (do -40°C), jak i wysoką (do +80°C) temperaturę. W warunkach niskich nie traci elastyczności, co zapobiega uszkodzeniom, jednakże jego wytrzymałość maleje wraz ze wzrostem temperatury. HDPE jest odpowiedni do instalacji zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Połączenia rur i kształtek najczęściej wykonuje się przez zgrzewanie doczołowe, które polega na rozgrzaniu końcówek dwóch elementów i ich zsunięciu razem. W przypadku trudno dostępnych miejsc można użyć elektromuf, gdzie drut oporowy nagrzewa tworzywo, umożliwiając połączenie. Alternatywnie, rury HDPE mogą być łączone złączami kielichowymi z gumową uszczelką. Jednakże, ze względu na podatność na korozję naprężeniową, polietylen nie nadaje się do łączenia klejem.

Rury żeliwne

Żeliwo, dawniej powszechnie stosowane do instalacji kanalizacyjnych, obecnie coraz rzadziej znajduje zastosowanie w budownictwie jednorodzinnym. Nadal jednak można wykorzystać je zarówno do instalacji wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Rury i kształtki żeliwne najczęściej służą do wykonania przewodów odpływowych, a czasem także pionów kanalizacyjnych, choć w tego typu budynkach są one stosowane bardzo rzadko. Produkowane są rury żeliwne w wersji kielichowej lub z wewnętrzną wykładziną cementową o grubości 3-5 mm, a łączone są za pomocą specjalnych zatrzasków. W nowoczesnych rurach żeliwnych zastosowano specjalne powłoki ochronne, chroniące zarówno powierzchnie zewnętrzne, jak i wewnętrzne przed uszkodzeniami mechanicznymi. Pomimo swoich zalet, rury i kształtki żeliwne są stosowane rzadko, głównie z powodu ich wagi i kruchości. Mimo to, żeliwo charakteryzuje się odpornością na ogromne temperatury ścieków (nawet do 100°C) oraz doskonale tłumi dźwięki powstające podczas przepływu. Nowoczesne elementy instalacji żeliwnych można łączyć bez użycia kielichów, korzystając z obejm ze stali chromowo-niklowej i uszczelek z tworzywa kauczukowego. Uszczelnianie elementów instalacji żeliwnych, podobnie jak tych wykonanych z innych materiałów, odbywa się przy użyciu smołowanego sznura konopnego, kitu asfaltowego lub cementu.