Neogotycki kościół w Szczawnicy, pod wezwaniem św. Wojciecha to kościół parafialny, którego początki sięgają końca XIX wieku. Dziś wyróżnia się strzelistą kopułą, górującą nad domami i budynkami Szczawnicy. Warta zobaczenia jest jego zewnętrzna część, jak i wnętrza.
Pierwszym miejscem modlitewnym w Szczawnicy była kaplica zdrojowa, usytuowana w obecnym Parku Górnym, która służyła kuracjuszom i turystom. Kościół św. Wojciecha został wybudowany na potrzeby mieszkańców i okolicznych parafian, jednak w krótkim czasie zaczęli korzystać z niego także osoby przyjezdne.
Kościół istniejący obecnie to trzeci już budynek świątyni znajdującej się w tym miejscu. Pierwszy - drewniany, pochodził z ok. XV wieku i spłonął. Drugi, murowany, został postawiony w tym samym miejscu, ale popadł w ruinę, co doprowadziło do czasowego zlikwidowania parafii. Obecna budowla, projektu Eliasza Radziszewskiego, powstała wraz z szybkim rozwojem Szczawnicy. Wykonana jest w tylu neogotyckim, na planie krzyża.
Oprócz nawy z transeptem wyróżnia się sześcioboczną wieżą i jej strzelistą iglicą. W środku natomiast posiada polichromię figuralną, autorstwa Karola Polityńskiego. Ponadto odnaleźć w niej można wiele elementów należących do neogotyckiego stylu architektonicznego. Warto zwrócić uwagę także na drewniane stacje drogi krzyżowej usytuowane wokół kościoła.
Z Kościoła św. Wojciecha w Szczawnicy obecnie korzystają wszyscy mieszkańcy, kuracjusze i turyści. Jest on otwarty dla każdego wiernego.